ไก่ชน คือไก่สายพันธุ์พื้นเมือง ซึ่งไก่พื้นเมืองอาจมีการแบ่งเป็นประเภททั่วไปได้ 2 ลักษณะ คือ การเลี้ยงไว้เพื่อประกวดการต่อสู้ และความสวยงาม กับการเลี้ยงไว้เพื่อการฆ่าและบริโภคเนื้อเป็นอาหาร ไก่ชนไทยเป็นสัตว์เลี้ยงที่ผูกพันกับสังคมทุกชนชั้นมาแต่โบราณ ตามประวัติศาสตร์แม้ในราชสำนักในสมัยสุโขทัยก็มีการเลี้ยงไก่ชน ซึ่งเราพบเห็นได้จากการเลี้ยงได้ทั่วไปในวิถีชีวิตประจำวันของสังคมเกษตรกรรม แต่บางแห่งโดยเฉพาะชาวพุทธ เชื่อว่าเกมกีฬาชนไก่ เป็นกีฬาที่ทารุณ เช่นเดียวกับกีฬาชนวัว และการกัดปลาในกีฬาปลากัด สำหรับไก่ชนของกษัตริย์นั้นยังไม่มีการพบประวัติว่าได้รับพระราชทานยศฐาบรรดาศักดิ์เช่นเดียวกับช้างก็ตาม แต่ไก่ชนเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสดงถึงศักดิ์ศรีที่ควรหวงแหน เพราะเรื่องราวในวรรณคดีไทยก็ปรากฏอยู่แล้วบ้าง และตำนานวีรกษัตริย์นที่ต่าง ๆ ก็ปรากฏอยู่แล้วบ้าง และแม้แต่คัมภีร์ในทางศาสนาก็มีและพบเรื่องราวของไก่ชน ที่บอกถึงความนิยมของการประกวดการต่อสู้ของไก่พื้นเมืองสายพันธุ์ต่างๆ ในภูมิภาคต่าง ๆ การชนไก่ (บ้างเรียกตีไก่) เป็นกีฬาที่มนุษย์คิดขึ้น โดยใช้สัตว์เป็นตัวแทนของตนในการแข่งขันต่อสู้ จนเป็นที่นิยมกันทั่วไป และก็เหมือนกีฬาประเภทอื่นๆ ที่บางครั้งก็มีเรื่องของการเดิมพัน, การพนันเข้ามาเกี่ยวข้อง มีการสันนิษฐานว่าคนไทยรู้จักการชนไก่มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งคงอ้างอิงจากเรื่องเล่าไก่ชนของสมเด็จพระนเรศวร ที่ว่า เมื่อครั้งที่สมเด็จพระนเรศวรทรงเป็นตัวประกันอยู่ที่กรุงหงสาวดี เคยชนไก่ชนะพระมหาอุปราช จนเกิดการปะทะคารมระหว่างทั้ง 2 พระองค์ขึ้น การเลี้ยงไก่ชน นั้นอาจจะเริ่มต้นจากไก่พื้นเมืองสายพันธุ์ไก่ชนที่นิยมเลี้ยงค่อนข้างแพร่หลายคือ ไก่ชนพันธุ์สีเทาหมาบ้า ซึ่งถือเป็นสายพันธุ์โหด เวลาไปตีกันคู่ต่อสู้ถึงขั้นตายคาเวทีอย่างเดียว นอกจากนี้ก็ยังมีไก่ชนสายพันธุ์เดือดนิ่ง ที่ชอบจิกหัว จิกตัวจนเป็นแผลลึก ถือเป็นพันธุ์ไก่ชนที่คนไทยนิยมเลี้ยงมากเช่นกัน เพราะเป็นไก่พื้นเมืองของไทยแท้ ผู้เลี้ยงควรหมั่นสังเกตไก่อย่างละเอียดในการออกกำลังกายให้ไก่ชน เพราะไก่ชนแต่ละตัวมีความแข็งแรงของร่างกายต่างกัน […]
